Pagina's

vrijdag 13 augustus 2021

Dag 27, Weer thuis

 Toch nog even de laatste dag. Er moet natuurlijk een slot aangebreid worden.

De terugreis verliep goed, 104 km precies. Het was erg druk, veel vrachtwagens en vakantieverkeer.

Onze plek op de camping was alweer gereserveerd voor de volgende. Fijn voor de eigenaren natuurlijk. Vanmorgen wel de burgemeestersvrouw gemist bij de douches. Ik was iets eerder dan gewoonlijk. Natuurlijk nog even de krant gelezen op de IPad en een paar berichtjes beantwoord. Bij het betalen was de eigenaar er en hij is nog niet zo thuis in de digitale betalingen. Ze hebben geen pin apparaat en een tikkie kreeg hij niet voor elkaar. Toch z’n vrouw er maar bij gehaald en samen lukte het. De digitale wereld is nog niet voor iedereen zo vanzelfsprekend. Ik heb ook nog veel te leren op dat gebied. Mijn vriendje weet er teveel van en dat dwingt mij dan niet om m’n best te doen. Toch meer mijn best doen.

Een paar hoogtepunten:

Lekkerste wijn: bij de caravan

Lekkerste ijsje: bij de roze big in Frederiksoord.

Lekkerste eten: de kok op de camping

Mooiste plek: Maasduinen en Dwingelderveld.

Aantal km.: 1678.

Fijnste camping: Wedde voor de rust. Jammer van de honden.

Mooiste stad: Dordrecht; gaan zeker het museum nog een keer bezoeken.

Mooiste dorp: Bourtange en Ruinen.

Bijzonder om te ervaren en over te horen: De Koloniƫn van Weldadigheid.

Meest bijzondere: dat we in Nederland bleven dit jaar.

Tegenvaller: bekeuring bij thuiskomst. Parkeerbon bij de St. Pietersberg. We vonden het al vreemd dat we niets hoefde te betalen daar. Blijkt nu dat we iets over het hoofd hebben gezien. “Er worden geen papieren bonnen meer uitgeschreven”: de eerste regel op de bekeuring;  dus dat maakt de ‘verrassing’ alleen maar groter bij thuiskomst.


Verder is er weinig post na bijna 4 weken. Ook wel een plus , alles digitaal tegenwoordig. Groot nadeel: op vakantie ben je dan wel te vinden. En of je wilt of niet, ongemerkt doe je er ook nog iets mee, al is het maar verwijderen.


Fijn om weer hier te zijn en de kinderen en kleinkinderen weer te kunnen zien. En natuurlijk de buurtjes,  die onze have zo goed hebben verzorgd. Mijn vriendje hoopt volgend jaar toch wel wat verder te kunnen reizen. Afwachten wat gezondheid en gebeurtenissen weer brengen dan.