Dag 14, Dordrecht

 

De kerstman staat op de camping; even op vakantie vanaf de Noordpool, om het land te leren kennen waar hij steeds meer grond aan de voeten krijgt; wel zonder z’n bijbehorende kleding natuurlijk, maar voor de rest klopt het plaatje als een bus. Kleine man, dik zilverwit haar, witte baard en snor en natuurlijk een mooie buik. Ook de stem is zwaar; ho, ho ho, ontbrak wel. Hij zei “goedemiddag”. Freddy wilde nog stiekem een foto maken maar hoe doe je dat op een camping waar je schuin tegenover elkaar staat. Ook nog schending van de privacy trouwens.

We hebben inmiddels betaald en vertrekken morgen naar een camping in Warmenhuizen, in de buurt van Egmond en Bergen. De geur op deze camping is toch heel vervelend af en toe. Je weet dat als je op een boerderijcamping  staat, maar hier is de geur wel heel erg sterk.

Vandaag naar de prachtige stad Dordrecht geweest. We hebben een lange stadswandeling gemaakt, bijna 10 km. maar erg mooi. Een aanrader voor iedereen als je een keer een mooie stad wilt bezoeken. Met een boekje, waarin de route staat om te lopen, begonnen we met een zonnetje. Vandaag voor het eerst met een lange broek aan sinds 14 dagen. Freddy twijfelde vanmorgen nog, maar het werd lang. Nu wel weer kort trouwens; het is half 7 inmiddels.

Het oude centrum van Dordrecht is omgeven door water. Hollands Diep, Noord en Beneden Merwede, Oude Maas ; het knooppunt waar deze wateren samenkomen, is het meest drukke vaarknooppunt van Europa. Enorme schepen zagen we en de grote bruginstallaties die al dat verkeer door moeten laten zijn immense bouwwerken. Ik denk wel dat je als inwoner van Dordrecht af en toe geduld moet opbrengen als er weer een brug openstaat. 

                                      

Twee grote jachthavens, prachtige bruggen, mooie straatjes, prachtige panden, mooi straatwerk, schitterende hofjes en poorten. Een mooi en groot museum waar we nog een keer voor terug gaan; geen tijd helaas vandaag. Het voert te ver om alles te beschrijven dus gewoon een keertje de stad bezoeken. Het weer viel mee, de terrasjes zaten goed vol. We hebben één bui gehad en dat was tijdens het eten. Weer een gelukje!

Halverwege de route hebben we gegeten, Zeeuwse mosselen, heerlijk. Vanavond dus makkelijk met koken, een broodje voldoet. Tijdens de route liepen we langs een groot standbeeld van de gebroeders De Witt en een standbeeld van Willem van Oranje. Voor iedereen wel bekend als belangrijke figuren in de Vaderlandse geschiedenis. In één van de kerken ligt Albert Cuyp begraven, een groot schilder uit de Gouden Eeuw.

We zochten een parkeerplek bij het station en kwamen bij toeval in een straat erachter terecht. Prima plek om te parkeren, goede buurt, mooie huizen en vrije plekken genoeg. Onder het spoor door liep je naar het centrum. Wel even opgeslagen waar we stonden want soms kan dat handig zijn.

Nu het grondzeil opvouwen, luifel in en morgen weer verder.

Dag 13, Natuurpoort Vissershang

We hadden niet gedacht dat de temperatuur zo aangenaam zou zijn vandaag. Vanmorgen voelde het al lekker buiten. De zon was er en de wind van gisteravond was gaan liggen. We werden al vroeg gewekt door de boer, de koeien en de voedershovel; 6 uur was het! De kampeerplekken liggen aan weerszijden van de boerderij dus je moet het wel horen. Zelfs Freddy die normaal overal doorheen slaapt, werd wakker.

Een mooie dag voor een wandeling. We hadden wat opgezocht maar de meeste wandelroutes waren erg lang. Meestal moet je met een boot en dat nog een flinke wandeling. Ook niet alle pontjes en voetveren waren in gebruik. Toch iets gevonden in de buurt. Bij de plaats Hankt, zo’n 11 km hier vandaag, is er een Natuurpoort ; het begin van een natuurgebied. 

Daar begint een wandelroute van ongeveer 7 km. Dat leek ons wel iets. Met rugzak, fototoestel, verrekijker en met de wandelschoenen aan, begonnen we aan de tocht. Het leek eenvoudig, volg de wandel knooppunten 60-61-62 en via een lus kwam je weer bij nr 60. Freddy had toch maar een foto van de route gemaakt en dat was maar goed ook. Het begin lukte nog wel maar op een gegeven moment was er geen paaltje meer met nr  62. Hoe we ook keken, nergens. Op de foto konden we wel ongeveer de richting bepalen en we zijn dat maar gaan doen. Het eerste stuk liep redelijk, toen kregen we een stuk met flinke brandnetels en andere begroeiing; daarna een stuk langs een groot uienveld en toen nog langs een groot bonenland. De uien waren al groot, tijd om geoogst te worden. De bonen moeten nog even.

Aan het eind van het bouwland kwamen we weer op het fietspad dat naar het begin leidde en waar we de lus moesten maken van het laatste deel van de route. Op het fietspad natuurlijk fietsers. Opeens een geluid achter ons: prrr, prrr, prrr. Wij aan de kant en de fietser riep; ik heb wel een bel maar dat stoort de medemens zo. Wij riepen naar hem: tring tring kan ook en de bel is er voor. Een motorrijder zocht een stiltegebied en vroeg of wij iets wisten. Met een motor is die stilte meteen verstoord meneer; ja , ja, met de motor! We hadden inmiddels trek en waar de tweede lus begint is een restaurant. Eerst maar gegeten. Ondertussen barstte een hoosbui los en waren we heel blij dat we hier zaten en lekker aan het eten waren. Het koelde snel af en de heaters werden aangedaan op het terras. Na zo’n drie kwartier was de bui voorbij, het eten op, de zon er weer en konden we op pad voor het tweede stuk. Het was geen bijzonder mooie route. Sommige stukken wel maar we hadden veel meer vogels en watervogels 

 verwacht. Vlinders en prachtige bloemen waren er wel op sommige plekken. We passeerden nog een kudde schapen, die wel zo ongelooflijk veel hadden gepoept, dat we na afloop de schoenen met stokjes moesten schoonkrabben en in plassen regenwater de zolen hebben schoongespoeld. De Biesbosch is natuurlijk oneindig veel groter maar wil je het echt goed zien, dan moet je er toch met een boot gaan varen.

 Maar eens even kijken wat we morgen gaan doen. We willen altijd al graag een keer naar Dordrecht. Het is een half uur rijden dus dat is te doen. Een stadswandeling en vast nog wel ergens eten en een winkel misschien! Opruiming toch!

Vanmorgen wel een rijtje voor de douche! Drie mensen in de wachtrij! Er zijn ook nog twee campers bijgekomen vandaag. Nog eerder naar de douche morgenvroeg.

 

                                                          Zoek de vogels!

Dag 12, Drimmelen Camping Hoeve Bouwlust

Het was nog bijna mis gegaan vandaag. We hadden dan niet op de camping gestaan maar we waren waarschijnlijk weer thuis geweest. Veel vakanties van ons eindigen nog wel eens met een tegenslag wat betreft de gezondheid van Freddy. Het liep vandaag gelukkig goed af; geluk of het lot, wie zal het zeggen. Vanmorgen dus, we waren bijna klaar om te vertrekken, wilde Freddy nog iets checken in de auto. We hadden net de koffie op en ik zou nog even de laatste dingen controleren voor de caravan er achter ging. Freddy doet de deur van de caravan open maar zag niet dat het opstapje, dat hij weg had gezet tijdens het opruimen van het grondzeil, er niet stond. Dan is de afstand tot de grond net wat verder dan je denkt en met een geweldige smak, hij liep ook nog op slippers, viel hij neer en maakte een zijwaartse rol in het gras. Ik hoorde de val en draaide me om en zag hem liggen op de grond. Durfde niets te zeggen, keek verschrikt maar kon toen gelukkig ook lachen omdat hij opstond en in een lachbui uitbarstte. Een ongelukje zat bijna in een klein afstapje. Freddy: “Wat een soepel lichaam nog”!

De afstand vandaag was 115 km. Drimmelen is een klein dorp; ongeveer 500 inwoners. Een deel van Drimmelen is beschermd dorpsgezicht en er staan een aantal rijksmonumenten. Echt een bijzonder mooi dorp.

De camping is echt een boerencamping. De geur wijst je de weg naar de stallen, de pestvoer kuil en het geluid van trekker en voershovel is niet te missen. Er zijn 15 plekken aan weerszijde van het erf. Op ons veldje zijn nu 5 plekken bezet. Op het andere veld volgens mij 4. Het sanitair is prima; we moeten trouwens wel weer met een closetrol onder de arm naar de wc; dat zie je niet vaak meer. Het nadeel is dat er maar 1 douche is. Erg weinig . Ben benieuwd hoe dat is ‘s morgens en ’s avonds. Aansluiten in de rij?

De omgeving is vlak en er staat vandaag veel wind. Een enorme energiecentrale valt meteen op als je het erf afrijdt. Verder wat boerenbedrijven in de omgeving. Deze boer heeft zo’n 65 koeien en jong vee.

Morgen gaan we wandelen bij de Biesbosch. We moeten nog even uitzoeken waar we kunnen starten en hoeveel km. we willen lopen. Tot zondag zijn we hier en dan verder naar Noord-Holland.

Dag 11_ Rustige dag

                                                              Caravan bij nacht

Gisteravond, rond 7 uur, half 8, kwam een jongeman de camping oplopen met een grote rugzak. Het miezerde al een beetje. Ik dacht nog, zet die tent snel op want er komt nog meer nattigheid uit de lucht zo meteen; volgens buienradar dan. Een tent had hij niet maar wel een stuk zeil en dat bevestigde hij met knijpers aan een haag en aan de onderkant duwde hij, denk ik, haken in de grond. Dat was dus zijn onderkomen. Ik schat hem zo ongeveer een jaar of 17, 18. Van een afstand wel lastig te zien maar veel ouder niet. Gelukkig maakte een andere campinggast hem attent op een klein schuurtje dat midden op de camping staat. Hij heeft z’n boeltje bij elkaar gepakt en is daar gaan slapen. Van morgenvroeg was hij al weg. Wij waren er ook wel vroeg bij. Wilden toch nog even de tijdritten van de Olympische Spelen terugkijken. En dat duurde nog wel even. Je kunt met terugkijken ook versneld er doorheen en dat is toch wel prettig af en toe. Op de camping staat ook een Belg, alleen, en erg gecharmeerd van de H. Maria. Tijdens de afwas heeft Freddy gisteren met hem gepraat. Hij was naar Kevelaer geweest op de fiets. Dat is zo’n 35 km. vanaf hier. Zijn leven staat in het teken van Maria en Maria beschermt hem elke dag. Het is fijn dat je uit het geloof zoveel positiefs kunt halen. Hij had de jongeman in het schuurtje ook een ontbijt beloofd. Wie goed doet, goed ontmoet. Prachtig! Onze buren zijn vandaag vertrokken. Buurman had een super modern trainingspak aan, blauw met rode bies opzij. Op zijn hoofd een strooien hoed. Het grondzeil werd goed afgeveegd en op gevouwen en de racefiets van hem en zijn vrouw, op de drager geplaatst. Hij loopt traag, krom en in de douche houd je je hart vast, maar dit komt dan toch voor elkaar. We hebben er met verbazing naar gekeken. Hij oogt wel 80 jaar maar zeker weet je het nooit natuurlijk.

We moesten ook nog naar Venray vandaag; naar Specsavers. Er was iets mis met het gehoorapparaat van Freddy en dat lukte niet om zelf op te lossen. Dus dan toch maar even gaan. Toen dat was opgelost lekker geluncht daar en nog wat boodschappen gedaan. Ook zijn we vanmiddag naar het St. Jozef kapelletje gewandeld in Smakt, een kaars aangestoken en een  boekje over de H Jozef bekeken. Ik wist niet dat er zoveel gebeden, gezangen en zelfs een litanie bestaan over deze heilige man, die toch niet veel ter sprake komt in de katholieke leer. Verrassend!

Op de terug wandeling kom je langs een grenspaal die de scheiding aangeeft tussen Limburg en Brabant. In totaal staan er 13 van deze palen, verdeeld over het grensgebied.

Morgen vertrekken we naar het plaatsje Drimmelen, camping Hoeve Bouwlust, bij Nationaal Park De Biesbosch.

Dag 10 Maasduinen

Het oudere echtpaar met de kleine tent van gisteren, hebben we vanmorgen al niet meer gezien. We waren toch niet laat met opstaan maar zij waren kennelijk al heel vroeg al uit de veren. Ben eigenlijk best nieuwsgierig wat hun vakantieplannen zijn. Blijf het bijzonder vinden.

Na een heerlijke douche en ons ontbijt op weg naar nationaal Park de Maasduinen  Dit is een bos-en heidegebied, met vennen en meren, en het ligt tussen de Maas en de Duitse grens. De westenwind nam na de laatste ijstijd, veel zand mee en zette het af op de oevers van de maas.  

Hierdoor ontstonden zandruggen en boogduinen. Er gebeurde van alles met dit gebied maar pas in de loop van de 20^ste eeuw kwam er steeds meer aandacht voor de geologie en de natuurwaarden van dit stuk nederland en sinds 1996 vormt het hele gebied tezamen het nationaal Park de Maasduinen. 

Volgens de vele informatieborden zijn er veel vogelsoorten, vlinders en bloemen te zien. Vlinders en bloemen hebben we veel gezien maar de vogels waren gevlogen. Een Vlaamse Gaai, een duif en een paar kleine vogels was de zeer schamele opbrengst tijdens onze wandeling van 9,5 km. Op het informatiebord, aan het begin van veel wandelmogelijkheden, zagen we deze route rond het Reindersmeer, onderdeel van het park. 

Het meer is ontstaan door zandwinning in de jaren 60.De wandeling is 8 km. lang. Bij ons duurde die 9,5 km. Het feit wil dat we ergens de route zijn kwijtgeraakt. We moesten steeds de paaltjes met de rode rand volgen. Dat lukte prima totdat we toch ergens iets hebben gemist. Dat komt waarschijnlijk door de hoge begroeiing langs de paden. Op een gegeven moment zagen we het meer al een tijdje niet meer en ook geen rode paaltjes meer. 

En ook geen andere bezoekers meer. Met behulp van onze loop app Runkeeper, zagen we dat we steeds verder afdwaalde van het goede pad. Eerst maar eens een stuk teruggelopen en op een gegeven moment konden we de route weer oppakken. Tegenwoordig met alle hulpmiddelen, lukt het toch vrij snel om te weten te komen waar je bent en hoe je de weg moet vervolgen. En vroeger geen padvinder geweest. Ook dat had kunnen helpen natuurlijk.

Het is een geweldig mooi gebied. Er is een bezoekerscentrum en een eetgelegenheid. Voor kinderen een prachtig speelbos en zo her en der op de route strandjes en voldoende banken en picknick tafels. Staatsbosbeheer en de stichting het Limburgs Landschap zijn de grote drijfveren achter dit mooie natuurgebied.

Wij hadden Griekse yoghurtjes, bananen en ontbijtkoek bij ons en natuurlijk genoeg water. We hebben genoten van de rust en de mooie vergezichten en doorkijkjes.

Vanmorgen, tegelijk met mij, ging de buurman ook douchen. Een wat kromme, oude man. Hij loopt wat moeilijk. Zijn vrouw stapt nog kwiek door het leven. Er zijn twee douches naast elkaar. Het duurde al even voordat de kraan aanging. Allerlei kreun, steungeluiden waren te horen. Het is ook niet niks om alleen een haakje voor de handdoek en een plankje te hebben. Zitten lukt niet, want op dat ene plankje staat de toilettas en ligt er iets van kleding. Ik was al klaar toen de douche bij hem aan ging. Freddy kwam ondertussen om naar de wc te gaan en ik heb toch maar even gevraagd of hij het in de gaten wilde houden. Een poosje later kwam Freddy terug. De buurman had de douche verlaten en was schoon en wel weer bij zijn caravan. Een beetje sociale controle is soms wel goed.

Dag 9 Venray

Wat een regen gisteravond. Ook nog wat gerommel maar dat stelde niet zo veel voor. Vanmorgen was de zon er weer en in de zon voelde het meteen goed.

Eerst maar eens ontbijten met de krant op de IPad; in Frankrijk wordt het niet prettiger op de campings, las ik. Veel besmettingen.  Toch niet zo erg dat we hier zitten. Het kan hier natuurlijk ook gebeuren maar gelukkig neemt het aantal hier wat af, hoorden we op het nieuws vanmorgen.

Ook de olympische Spelen proberen we toch wel zo af en toe te volgen. Met name het wielrennen heeft onze belangstelling. De medaille verwachtingen van Nederland worden al behoorlijk bijgesteld, volgens ons. Commentatoren laten al wel doorschemeren dat er toch wel teleurstellingen doorsijpelen op veel fronten. Jammer voor sporters die al zo lang hebben gewacht hierop en veel hebben getraind.

We wisten natuurlijk wel dat er vandaag boodschappen gehaald moesten worden, dus dat maar gecombineerd met een dagje Venray. Het was gezellig druk, veel terrasjes, leuke winkels, mooi park, wat oude gevels;  leuk om er een paar uur te verblijven. Heerlijk geluncht, helaas geen karnemelk voor Freddy. We kwamen een aantal mooie kunstwerken tegen, gemaakt van corten staal en ook een paar van brons. Op onze rondwandeling kwamen we ook op de markt. De geur van vis kwam ons tegemoet,  dus sliptongen meegenomen voor vanavond. Heerlijk!

Op de terugweg naar de auto liepen we via de tuinen van een voormalig klooster. In de tuin was een ommuurd kerkhof. De zusters van de kloosterorde liggen hier begraven. Aan het eind van elk graf staat een kruis van beton en ook de steen is van beton. Op de stenen staat niets maar op elk kruis zijn 4 of 5 naamplaatjes bevestigd met de naam en de geboorte-en sterfdatum van de overledene. Zo liggen er dus heel wat nonnen op deze kleine begraafplaats. Er naast staat een fantastische oude beuk, geplant in 1730. Al flink bejaard maar nog in goeden doen, zo te zien. Ons bezoek werd nog muzikaal opgeluisterd met een band die een nummer van Fleedwood Mac speelde. Prachtig. Het klooster wordt nu gebruikt voor allerlei andere activiteiten; vandaar de muzikale opluistering.

Met een flinke tas vol boodschappen weer terug naar de camping. Er is nog wel een tent bijgekomen vandaag. Een kleine tent dan wel. Onder het koken heeft Freddy goed kunnen kijken. Een wat ouder echtpaar, man loopt met een stok, vrouw ook niet al te best ter been. Op twee fietsen, zonder ondersteuning. Twee vissersstoeltjes en waarschijnlijk wel een slaapzak in de tent. Wel een uitdaging; tenminste, dat zou het voor ons zijn. Petje af maar mij niet gezien. Het diner bestond uit een bak met sla. Het voordeel van een kleine camping, alles is van dichtbij te zien.

Vanavond voor het slapen gaan de caravan nog wel even inspecteren op muggen. Het was goed raak. Freddy slaan ze over; hij heeft al genoeg andere dingen aan en op zijn lijf. Wel sociale muggen toch! Vier dikke bulten was de score. Inmiddels wat afgezwakt; een beetje Nestosyl doet wonderen.

Het eten ruikt heerlijk; we gaan aan tafel.

 

Dag 8, Smakt, Camping De Stille Hoek

Een reisdag vandaag en wel in noordelijke richting. Toch maar besloten in het mooie Nederland te blijven. Niet omdat we niet naar Frankrijk willen maar omdat de onzekerheden rond corona nog altijd aanwezig zijn. W.S. is onze vaccinatie app genoeg maar we weten natuurlijk niet wat er nog komt. We blijven zeker in Nederland deze zomer.

Vanmorgen , toen we bijna klaar waren met opruimen, kwam z.p. van de eerste dag een praatje maken. Ze was zeer belangstellend en informeerde wat we gingen doen en zei iets over het mooie weer van vandaag enz. Ze is w.s. toch wel een aardig persoon; altijd het goede maar in de mens blijven zien.

Het weer is inderdaad prachtig vandaag. 26 graden, de zon en een windje; heerlijk. Gisteravond laat nog een aantal campings gebeld, veel al vol, maar toch deze boerencamping gevonden. De camping : De Stille Hoek genaamd, ligt in het gehucht Smakt, vlakbij Venray, zo’n 110 km noordelijker dan de vorige camping, op de grens van Brabant en Limburg. De helft van deze camping ligt in Brabant en de andere helft in Limburg. Er zijn hier 12 plekken en er zijn er 7 bezet. Prima sanitair. Op deze boerderij wordt rabarber verbouwd, al 20 jaar  en van de beste kwaliteit natuurlijk. Wie weet is er een potje te koop hier.

De camping ligt aan de fietsroute ‘Jozef zoekt Maria’ en aan het Pieterpad.  De fietsroute is 71 km lang en loopt van Smakt naar Kevelaer.  Als je de hele route fietst, vindt Jozef zijn Maria of andersom natuurlijk. De bedevaart naar Kevelaer, vroeger, was voor ons, en voor veel jeugd uit Zieuwent, een gezellig uitje. Er werd natuurlijk gebeden en de kruisweg werd gelopen, maar we hadden ook veel lol en we namen altijd druiven mee naar huis; een luxe in die tijd.

Smakt is bekend als het bedevaartsoord van de Heilige Jozef. Op 19 maart bezoeken veel pelgrims de Jozefkapel. De kapel gaan we vast nog bezoeken. Smakt telt ongeveer 450 inwoners. Er was ooit een kloostergemeenschap hier, de Karmelieten en ook een seminarie. En dat allemaal in dit kleine gehucht. Smakt heeft zijn naam te danken aan het woord smachten of wegkwijnen; de grond hier is schraal, vandaar. Rabarber heeft echter goede, humusrijke grond nodig. Hoe dit dan samen gaat is mij een raadsel, maar daar kan de boer vast meer over vertellen.

Een bezoekje naar Venray is ook de moeite waard , las ik ergens. Ook nationaalpark de Maasduinen ligt in de buurt. Daar gaan we zeker wandelen. Ik heb al een wandeling van 8 km. gezien. Even mijn vriendje polsen nog. Rug, hiel en teen moeten wel meewerken natuurlijk.

Morgen moeten we wel eerst de koelkast aanvullen. Die ziet er leeg uit. We hebben altijd wel iets in het vriesvak, dus dat gaat het worden vanavond maar rijkelijk is het niet. Maar ook geen zin meer om nu nog een winkel te zoeken dus tevreden met wat er is.

 

Dag 7, Mesch Camping Riva Rekreatie

De Limburgers gun je eigenlijk alleen maar zonneschijn en warmte. Je hoopt zo dat spullen kunnen drogen, troep kan worden opgeruimd en het herstel kan beginnen hier. Met de temperatuur viel het nog wel mee vandaag, al had ik de lange broek wel aan, maar aan regen geen gebrek. Het begon nog wel redelijk goed vanmorgen maar vanaf een uurtje of half 11 tot 4 uur vanmiddag was het slecht weer. Het regende constant. Wat zullen de mensen hier meteen weer een deja vue krijgen van de afgelopen tijd. Natuurlijk weten ze dat het niet zo erg wordt en dat het een aantal uren duurt, maar toch! Ik heb met ze te doen.

Er kwamen ook nog nieuwe gasten; een vouwwagen opzetten is in de regen minder leuk. Ook nog een paar caravans arriveerden in de loop van de dag. Op een kleine camping zie je wel alles; de gordijnen dan wel aan de kant natuurlijk.

Ons dagje Vaals viel dus in het water. Dat zat nog in het vat. Wel jammer, want morgen zoeken we een ander plekje op. Het was een mooie en rustige week hier.

Wat doe je zoal op een regenachtige dag. Eerst maar even de Olympische Spelen een beetje gevolgd. De krant gelezen op de iPad, een kruiswoordpuzzel gemaakt, een sudoku proberen te maken; te moeilijk dit keer. Als het echte hersenkrakers zijn, wordt het toch lastig. De jaren gaan tellen!

Toch ook maar geluncht met wat er nog voorhanden was; klinkt zielig maar is het niet hoor. Een eitje, krentenbrood, een stukje kaas en wat crackers, wel karnemelk vandaag; lekker hoor. Voor vanavond hebben we al een steak met gebakken aardappelen en sla in de koelkast. Klinkt wel goed, vind ik.

Inmiddels hebben al wat meer mensen hun onderkomen verlaten. Toch maar buiten koken en eten; je staat tenslotte op een camping.

De zijluifel is er inmiddels af en de fietsen zitten al in de kofferbak. Morgenvroeg de rest nog en op weg.

 

 

Fag 6, Maastricht

Volgens Freddy vliegen de dagen voorbij. Ik heb dat niet zo. Vind dat het gewoon voorbij gaat met van alles willen doen en moeten doen, zoals zweetshirtjes en sokken wassen als we een flinke wandeling achter de rug hebben. De taken die gedaan moeten worden zijn toch wel een beetje verdeeld. Ieder z’n ding. Dat bouw je zo op in de loop van de kampeer jaren. Ook wel handig, we maken er geen woorden aan vuil.

Er is wel een redelijk verloop op de camping en de plekken zijn lang niet bezet. We zagen dat er nog wel 8 van de 33 plekken vrij zijn. Hadden we niet verwacht.

Vandaag een dag naar Maastricht geweest. We vonden snel een parkeerplaats en na een kwartier lopen waren we in het centrum. Eerst een kop koffie en daarna naar de VVV. Met een stadswandeling boekje in de hand, Maastricht verkennen. 

 Het was een prachtige route , veel door kleine straatjes en langs mooie monumentale gebouwen. Alles was goed onderhouden. Natuurlijk ontbreekt de St Servaaskerk en het Vrijthof niet in de wandeling. André Rieu was er niet . Voor ons een gelukje, voor velen een geval van pech. Het plein bij de O.L.V kerk is veel kleiner maar ook gezelliger. 

 

Het Vrijthof is zo kaal en er ligt geen mooi straatwerk maar een lelijke asfalt laag. Jammer van zo’n groot plein. Halverwege de wandeling lekker gegeten op een gezellig terrasje. Freddy had zoervleisch, een Limburgse delicatesse met dikke frieten en appelmoes besteld. Ik heb het bij een gerookte zalmsalade gehouden. Zoervleisch is gemaakt van paardenvlees en dat zorgt er niet voor dat het water me in de mond gaat lopen. Het heeft Freddy heerlijk gesmaakt. Toen de dame het menu opnam en vroeg wat we wilden drinken, zei mijn vriendje: karnemelk. 

 Ze keek een beetje lacherig en zei, wat? Ik denk niet dat we dat hebben! Dat klopte ook, dus het werden twee vruchten mixdrankjes, met bosbes , munt, citroen en sinaasappel; ook lekker.

Als je op een terras zit en het is gezellig druk, dan valt er wel wat te kijken. Te genieten vooral. Er komt van alles voorbij. Wat wel echt opviel was een jong gezin: pa, knal oranje haar, ma blauw paars haar en hun zoontje van ongeveer drie nog zwarte krullen. Wanneer vraagt hij om een kleurtje, dacht ik meteen. Zou wel stoer zijn!

We hadden wel weer een mondkapje op als het ergens druk was. En we zijn echt niet de enige. Het valt ons op dat meer mensen het weer doen. Verstandig ! Als je al die berichten hoort stemt dat niet vrolijk.

Het Limburgs vind ik een zangerige taal. Het klinkt mooi als het in een vlot tempo gesproken wordt. Ik begin het zeurderig te vinden als de traagheid in het spreektempo sluipt. Krijg de kriebels ervan.

Toch nog weer ruim 6 km. gelopen vandaag. Je wandelt er wat af in zo’n mooie stad.

 

Dag 5, Wandeling rond de Pieterberg

Vandaag hebben we een grensoverschrijdende wandeling gemaakt, en wel in twee opzichten. Freddy heeft sinds lange tijd weer een afstand gelopen van meer dan 10 km. en we hebben tijdens de wandeling, de grens met België overgestoken en later nog een keer terug natuurlijk. Het was een wandeling op de St Pietersberg, bij Maastricht. 

 

Het beginpunt van de wandeling kwam ons nog bekend voor van het Pieter pad, dat we jaren geleden hebben gelopen. We begonnen aan de voet van de berg, eerst een stuk naar boven daarna om de kalksteengroeve heen. Hier broedt nog de oehoe. 

 

We hebben dit prachtige dier niet gezien. Volgens Freddy broedt het andere paartje, er zijn er nog maar twee in Nederland, in de Winterswijkse steengroeve. We konden twee routes lopen; 4,5 km en 10,5 km. Afgelopen dinsdag hadden we al 6,6 gelopen, zonder klachten achteraf, dus Freddy durfde de 10,5 km wel aan. Ik denk dat hij de volgende keer toch weer voor iets korter gaat, gezien zijn gezicht op het laatst. Toch veel last van de rug en de teen. Morgen een rustig dagje qua lopen in ieder geval. 

 

Het weer was prachtig, mooie wandeling, veel bos, veel vlinders en bloemen en veel hoogteverschil. In het bos zagen we veel Dolines: flinke verzakkingen die door het water dat door de mergelbodem stroomt en de kalk die het water opzuigt, ontstaan. We liepen ook nog een flink stuk langs de maas. 

 

Weer veel troep aan de kant en in bomen. Op een gegeven moment zagen we de Belgische vlag, dus we wisten dat we de grens over waren. We kwamen door een heel klein dorp, één straat, Petit Lanaye Visé. De huizen staan met de achterkant tegen de mergelwand en de voorkant ligt aan de straat. De oplossing om toch een tuin te hebben: pak aan de overkant een stuk gras, zet er bloemen , planten en tuinmeubilair neer en je hebt je eigen tuin gecreëerd. De tuinen zagen er prachtig uit, gras goed gemaaid, afscheiding ertussen, erg gezellig. Dit gebeurt vast met instemming van de gemeente. We zagen ook de enorme fabriek van de ENCI liggen aan de Maas. De Eerste Nederlandse Cement Industrie fabriek; helaas in 2020 gesloten , na 94 jaar. De mergelwinning stopte en daarmee was ook de grondstof voor cement niet meer voorradig. In Rotterdam en IJmuiden wordt nog wel cement gemaakt. Natuurmonumenten heeft de St Pietersberg en de Mergelgroeve overgenomen. Het wordt omgevormd naar natuurgebied. Voor het enorme fabriekscomplex worden plannen gemaakt maar die zijn nog niet gerealiseerd.

 

We hadden een goed gevulde rugzak mee: drinken , broodjes, wat fruit. Ook de verrekijker en het fototoestel gingen mee en natuurlijk wandelschoenen aan en petten op.

 

 

Veel mensen gingen voor de korte route dus was het lekker rustig op de lange route. Limburg heeft een prachtig landschap; je waant je af en toe in het buitenland. Er mogen nog wel wat bankjes bijkomen zo her en der. Een paar voldoen niet meer; een beetje fors persoon zakt erdoor. Een wild konijn zat op het pad en de buizerd en andere vogels hebben genoeg plekken om eten te vinden. Er wordt ook niet of weinig gemaaid zodat de natuur haar gang kan gaan op de akkers en weiden waar je langs loopt.

Een mooie dag en nu eten en de benen hoog.

 

Dag 4, Fietstocht naar Eijsden

Het is zo rustig op de camping dat je ’s morgens door niets of niemand wakker wordt. Als we de caravandeur openen, zien we toch al mensen buiten zitten, een wasje doen of de fietsen klaarzetten voor een tochtje. Heerlijk die rust hier. We hebben tot zondag bijgeboekt en daarna zien we wel.

Vandaag dan toch maar op de vouwfiets. Het was wel weer een dingetje na een jaar. Vorig jaar in de zomervakantie het laatst gebruikt. Een tochtje naar Eysden, zo’n 6 km. Ik voorop en Freddy als wijze raadgever erachter. Het stijgen ging goed, dalen is een totaal ander verhaal. Mensen zoeven in de regel een heuvel af. Dat moet heerlijk zijn als je dat durft.  We zijn dan ook veel ingehaald. Ik rem constant tot ik weer beneden ben. Van de omgeving dan ook weinig meegekregen op de heenweg. Mijn schakelniveau is te weinig en mijn trapniveau te hoog en ga zo maar door. Ik denk dat menig weggebruiker zich af heeft gevraagd of het wel goed ging met mij. De angst regeert helaas.

 

In Eysden is Freddy twee dagen geleden ook geweest. Wij hebben onze fietsen aan de oever van de Maas neergezet. De Maas is inmiddels alweer op het normale niveau, zo lijkt het. De pont vaart nog niet en een meetstation van het waterschap zag er ook ietwat aangetast uit. Een stukje gewandeld en dan zie je pas goed wat er allemaal in de bomen en aan de kant is blijven liggen. Zoveel plastic en andere rotzooi; verschrikkelijk. Het zal nog een hele klus zijn om de troep op te ruimen. 

 We vonden dat we wel een ijsje hadden verdiend en gingen op zoek naar een ijssalon. In heel Eysden geen plek waar ze ijs verkochten. Biedt kansen voor een ondernemend persoon! Alleen in de Plus verkocht men ijs. Wel wat boodschappen meegenomen en toen weer richting camping. De terugweg ging toch wat meer ontspannen dan de heenweg. Geen zere hand van het knijpen in de remmen en zelfs nog de moed om wat rond te kijken. Nog een uitkijktoren beklommen en wat gelezen over de tijd van Karel V, keizer van de Nederlandse gewesten in de 16^e eeuw. Ook de bevrijding van de tweede wereldoorlog begon hier in Limburg.

 Onze buren met de nieuwe caravan en andere toebehoren, waren vanmorgen alweer druk in de weer met loshalen en vastmaken van de voortent. Het stond schijnbaar nog niet zoals het hoort en met een enkele stemverheffing tijdens de samenwerking, lijkt het nu goed gekomen te zijn.

Zo meteen een lekkere carpaccio salade klaarmaken. Met deze temperatuur is dat heerlijk eten.

 

Dag 3, Wandeling in het geuldal

Gisteravond, net voordat wij aan tafel gingen, liep ik langs de pop-up tent campinggasten. Een dampige lekkere geur kwam uit de kofferbak. Geen brand of iets dergelijks maar er werd gekookt op een gasstelletje en die stond in de kofferbak van de Ford C Max. Tijdens het kamperen word je wel heel vindingrijk!

Onze dag begon toch iets vroeger dan gisteren. We wilden gaan wandelen maar voordat we weggingen was het toch alweer half 1. Een half uurtje rijden naar het startpunt. Dat punt ligt bij een bosrestaurant genaamd: Het Hijgend Hert. Eerst wandelen en dan lunchen zou wel een erg late lunch betekenen dus wij gingen eerst lunchen. Met twee koppen thee en twee mosterdsoepen, moesten we de wandeling wel doorkomen. 

 

We liepen meestal onder bomen en er was redelijk wat hoogteverschil. Op de site werd de route aangegeven als moeilijk, maar dat is toch wel erg zwaar gekwalificeerd. Een fitte oma en opa van 70 draaien hun hand er niet voor om. Er waren prachtige uitzichten over het Geuldal. De route was goed gemarkeerd; de grote groene palen waren niet te missen; erg prettig. Af en toe nog wel wat 

 

blubberplekken van de vele regenval en veel boomtakken en stukken hout. De loop van de watermassa tekende zich nog goed af op veel plekken. Bankjes om op te zitten, een reep te eten en een slok water te nemen voldoende aanwezig. We passeerden nog een groep wandelaars die gezellig aan het kletsen waren samen. Lopen jullie ook de groene route? Ja, zeiden we. Pas op voor de boswachter, hij deelt boetes uit als je de snelheid overtreedt hier. Schijnbaar hadden we de pas er nog wel in.  

 

 De hele wandeltocht was 6,6 km lang. Goed te doen voor mijn vriendje, al zal dat morgenvroeg pas echt blijken.

Onze Z.P. op de camping zei vanmorgen maar zo goedemorgen. Ik wist niet wat ik hoorde. Ze had tot dusver nog nooit gegroet en dan staken wij ook na een paar keer. Vast een goede nachtrust gehad.

De campingbaas is trouwens van alle markten thuis. Hij heeft een opslag van alles en nog wat bij de camping, hij doet de schoonmaak, vuilnis, maait het gras, maar in het receptiehokje heeft hij z’n moeder gestald, een uurtje per dag, van 18.00 uur tot 19.00 uur. Vandaag niet, want ze zijn uit eten. Niet zo moeilijk doen, heerlijk.

Zuid-Limburg is echt prachtig. Mooie dorpen met vakwerkhuizen, veel vergezichten, overal heuvellandschap, tarwevelden, wijnhellingen. Op elke splitsing van wegen en soms ook in een bocht, een kruisbeeld met de Here Jezus erop of een Mariakapelletje of een nisje met Maria erin en vaak bloemen ervoor. 

 

De ontkerkelijking heeft hier ook vast wel voet aan de grond gekregen maar als je wilt, zijn er nog voldoende plekken om even stil te staan en een overdenking te houden.

Wat de plannen voor morgen zijn; geen idee. Waarschijnlijk fietsen en dat is al iets om tegenop te zien. De fietsen zijn wel elektrisch maar deze vouwfiets luistert niet zo goed als mijn fiets thuis. Hij wil er te snel vandoor en dat vind ik nogal een dingetje. Manlief kan er prima mee overweg dus het is mijn handicap en die is nog maar niet zo te verhelpen. Morgenvroeg kijk ik er misschien anders tegen aan; een goede nachtrust doet wonderen; dat helpt hopelijk mij ook!

Ik krijg net een lekker wijntje ingeschonken dus dat is een goede reden om te stoppen voor vandaag.