Dag 27, Weer thuis

 Toch nog even de laatste dag. Er moet natuurlijk een slot aangebreid worden.

De terugreis verliep goed, 104 km precies. Het was erg druk, veel vrachtwagens en vakantieverkeer.

Onze plek op de camping was alweer gereserveerd voor de volgende. Fijn voor de eigenaren natuurlijk. Vanmorgen wel de burgemeestersvrouw gemist bij de douches. Ik was iets eerder dan gewoonlijk. Natuurlijk nog even de krant gelezen op de IPad en een paar berichtjes beantwoord. Bij het betalen was de eigenaar er en hij is nog niet zo thuis in de digitale betalingen. Ze hebben geen pin apparaat en een tikkie kreeg hij niet voor elkaar. Toch z’n vrouw er maar bij gehaald en samen lukte het. De digitale wereld is nog niet voor iedereen zo vanzelfsprekend. Ik heb ook nog veel te leren op dat gebied. Mijn vriendje weet er teveel van en dat dwingt mij dan niet om m’n best te doen. Toch meer mijn best doen.

Een paar hoogtepunten:

Lekkerste wijn: bij de caravan

Lekkerste ijsje: bij de roze big in Frederiksoord.

Lekkerste eten: de kok op de camping

Mooiste plek: Maasduinen en Dwingelderveld.

Aantal km.: 1678.

Fijnste camping: Wedde voor de rust. Jammer van de honden.

Mooiste stad: Dordrecht; gaan zeker het museum nog een keer bezoeken.

Mooiste dorp: Bourtange en Ruinen.

Bijzonder om te ervaren en over te horen: De Koloniën van Weldadigheid.

Meest bijzondere: dat we in Nederland bleven dit jaar.

Tegenvaller: bekeuring bij thuiskomst. Parkeerbon bij de St. Pietersberg. We vonden het al vreemd dat we niets hoefde te betalen daar. Blijkt nu dat we iets over het hoofd hebben gezien. “Er worden geen papieren bonnen meer uitgeschreven”: de eerste regel op de bekeuring;  dus dat maakt de ‘verrassing’ alleen maar groter bij thuiskomst.

Verder is er weinig post na bijna 4 weken. Ook wel een plus , alles digitaal tegenwoordig. Groot nadeel: op vakantie ben je dan wel te vinden. En of je wilt of niet, ongemerkt doe je er ook nog iets mee, al is het maar verwijderen.

Fijn om weer hier te zijn en de kinderen en kleinkinderen weer te kunnen zien. En natuurlijk de buurtjes,  die onze have zo goed hebben verzorgd. Mijn vriendje hoopt volgend jaar toch wel wat verder te kunnen reizen. Afwachten wat gezondheid en gebeurtenissen weer brengen dan.

 

Dag 26, fietstocht Dwingelderveld

 

De fietsen worden ingeladen, het grondzeil opgeborgen en de luifel straks ingedraaid, voor dat alles vochtig wordt. Dat was erg opvallend deze zomer. Veel vochtige avonden en nachten. De nachten zijn te koud en waterdamp condenseert dan in druppels. Als het dan ’s morgens weer warmer wordt verdampen de druppels weer.

Onze laatste dag op de camping. Morgen keren we weer huiswaarts. Vandaag een hele mooie fietstocht gemaakt. Gisteren hebben we aan de zuidkant van het Dwingelderveld gelopen en vandaag aan de noordkant gefietst. Er zijn overal prima fietspaden. Vanaf de camping naar het eerste knooppunt en zo verder. De mooie riet-gedekte boerderijen, veelal verbouwd, vallen wel op. Wat een prachtige stulpjes, zo her en der. 

De route was maar 25 km maar we hebben er lang over gefietst. Lunchpauze en veel foto-en kijkmomenten ingelast. Er was ook veel moois te zien. De natte heide is aan deze kant al veel verder begroeid; de kleur paars sprong er echt uit, terwijl dat gisteren nog maar af en toe zo was. We kwamen langs de radiotelescoop van Dwingelo; een enorm grote schotel. 

Hier worden signalen die door verschillende telescopen worden opgevangen, samengebracht via SURFnet, het snelste glasvezelnetwerk van Nederland. Hierdoor kunnen beelden van de ruimte met een enorme hoge resolutie worden gemaakt. (Freddy’s tekst). Het is echt heel groot en hoog. Als je van techniek houdt is het bijzonder om dit te zien. Ik vond het wel imponerend. Onderweg kwamen we ook een imponerende stier tegen, gelukkig achter een draad; hij was omringt door veel schone dames en nakomelingen. 

                                       

We dachten beide eerst dat dat ook een koe was maar opeens kwam hij omhoog en zijn geslacht was niet te missen. Daar zeg je U tegen. En ook de schoft, zo dik! Hij heeft wel gezag over de kudde. Zijn vrouwen volgen hem en ook het kleine grut loopt in de pas mee. De horens zijn er wel afgehaald bij hem. Misschien wel voor de veiligheid van de boer en boerin. We waren bijna op het eind van de route toen we langs een molen kwamen, de Zaandplatte bij Ruinen; geopend voor publiek dus toch even naar binnen en bezichtigen. Er wordt nog gemalen en er is van alles te koop.

Als laatste het dorp Ruinen doorgewandeld. Een heel gezellig en druk dorp. We kwamen er een paar keer doorheen,  maar nooit echt bezocht. Een mooi plein met gezellige restaurantjes, wat winkeltjes, een Maria kerk, en dat in een protestante gemeente. Calvijn, de hervormer,  zag Mariaverering als een afgodendienst. Maria heeft geen speciale rol in het protestante geloof , dus dit is wel heel opmerkelijk. Heel vroeger, 12^e eeuw, was het een klooster van de Benedictijnen. Misschien dat dat nog van invloed is geweest. De kerk is heel sober ingericht, wel een mooi cassetteplafond.

Even een thee gedronken op het plein en toen de laatste 2 km naar de camping.

Het viel ons op dat veel elektrische fietsers zo’n haast hebben, roekeloos fietsen en op de fiets zitten met zo’n gezicht van, aan de kant, ik kom er aan. Onze snelheid bedroeg zo’n 15 km per uur. De paden waren veelal nog modderig, smal soms, en het was heel erg druk vonden wij en dan toch maar doorstomen met je fiets. Niet erg prettig, vonden wij. Misschien zijn wij zeurders maar met dit gedrag vraag je om ongelukken.

Er stond een bekende Nederlander op de camping; oud schaatser Bob de Jong met zijn vrouw en kind. Hij is nog steeds actief in het schaatsen. Toen we het hoorde, vertrok hij alweer. Geen handtekening helaas. Freddy was erg  teleurgesteld natuurlijk.

Morgen 100 km. te rijden. Dat is te doen.

Dag 25, Dwingelderveld

Op de grote stille heide; wie kent het liedje niet van school. De herder dwaalt er nu de meeste tijd met zijn kudde nog eenzaam rond. Wat een rust. Bij het informatiecentrum, wat trouwens prachtig is, was het wel een drukte van belang. Het weer nodigde wel uit om buiten iets te doen, heerlijk! Veel mensen kwamen routes vragen om op pad te gaan. Wij hadden een route van 7 km. We wijken nog wel eens iets af en dan is een standaard route van deze lengte prima. Onderweg was het eerste deel helemaal rustig. Op driekwart van de route werd het drukker omdat daar ook gefietst mocht worden.

Het was een prachtige wandeling; eerst door een bosrijk gebied en bos gaat dan over in heide. Het nationaal park Dwingelderveld is het grootste aaneengesloten natte heidegebied in West-Europa. Veel vennen en vennetjes maken deel uit van dit heide gebied. 

Er is nog wel veel werk voor de schapen want er moet nog veel gras weg voordat de heide de overhand krijgt. Natuurmonumenten heeft steeds meer landbouwgrond aangekocht zodat schapen en de natuur hun werk kunnen doen. We hebben een middelste bonte specht gezien, Freddy had die ook nog nooit gezien, dus de wandeling was al geslaagd. Later werd de wandeling, geslaagd met cum laude, want we zagen in een prachtig, groot ven, een lepelaar. 

Hij vond alle aandacht goed; te druk met het vangen van stekelbaarsjes, insecten en kikkervisjes. Een prachtig gezicht. Op een bankje wilden we lunchen maar geen bankje te zien. Een grote boomstam voldeed ook, al zit dat toch niet zo comfortabel. Bijen en mieren wisten ons ook te vinden. 

Bijna aan het eind van de wandeling zagen we een bordje Schaapskooi. Toch maar even er naar toe. Wat een riant onderkomen voor het wollige volkje. Een nieuw verblijf met veel ruimte voor de schapen en de rammen. Ook werd daar geschoren. De geschoren vachten hingen over grote stellingen. Een informatiecentrum voor kinderen is er ook en een uitkijktoren. Wel even naar boven natuurlijk en dan is er helemaal een mooi ver uitzicht, en met een grote zilverreiger in de verte. De zeearend was er niet. Hij is al wel gespot hier.

Na de wandeling nog even doorgereden naar Ruinerwold. We wilden graag verse vis eten en in het informatieboekje van de camping stond dat er op woensdagmiddag markt is in Ruinerwold. Daar aangekomen was er welgeteld één kraam, een viskraam. Je bedenkt dit niet. De coöp. is er dichtbij dus de sla en de aardappelen en toetje etc. hebben we daar meegenomen.

Op de camping is het weer een komen en gaan van mensen. De plekken zijn inmiddels weer vol en onze burgemeester heeft weer inspectie gehad. Ook is de jeu de boules baan in gebruik en de eerste onderlinge krachtsverhoudingen zijn gemeten. De burgemeester geniet toch wel meer op de Franse campings. Al die Nederlanders hier. In Frankrijk spreek je mensen uit diverse landen, zoals Denen, Duitsers, Engelsen en natuurlijk Fransen en dat is toch wel bijzonder inspirerend. Dit gesprek vond plaats met onze buurman, vandaar dat ik dan alles meekrijg. Ik doe of ik lees maar mijn oren zijn natuurlijk gespitst, zeker als het de burgemeester betreft.

Freddy heeft de batterijen van de fiets weer opgeladen. Morgen willen we een dagje fietsen. Rustig aan, dat wel en het wordt nog iets warmer dan vandaag.

 

Dag 24, Kolonien Van Weldadigheid

 

Dag 24

 

De jeu de boules baan is geprepareerd onder supervisie van de camping burgemeester. Er werd geharkt, onkruid gewied en gladgemaakt met een trilplaat. De burgemeester gooide de eerste bal. De bal rolde naar behoren, dacht ik te horen. De baan ligt achter onze caravan dus de gebeurtenissen zijn niet te missen. De burgemeester;  hij is klein, loopt rechtop met de handen op zijn rug, dik buikje, grijs haar, korte broek en polo shirt, witte sokken en gympen. Zijn vrouw tref ik nu al beide ochtenden bij de douches. Ze geeft zoveel hints dat je er kriegel van wordt. Ja, het doucheputje moet wel schoongemaakt als je klaar bent met douchen en de tandpasta resten ook weg halen natuurlijk. Altijd de muren drogen en de vloer wissen. Op kleine campings zorgt iedereen overal netjes voor , is onze indruk. Zo erg als deze twee mensen hebben wij het nog nooit meegemaakt.

We zijn net terug van een mooi dagje weg en zo te zien is er verder niet veel meer aan de baan gebeurd. Onze buurvrouw is net aan de telefoon. Een groot deel van de camping heeft mee kunnen genieten met haar belevenissen en weersvoorspelling voor de volgende dagen. Ook heeft ze een crematie die ze wel aan had zien komen. Ongevraagd krijg je veel informatie tot je en of je wilt of niet, je hoort het en het gekke is, je onthoudt het ook nog allemaal. Wat een ballast.

Het was een prachtige dag. We zijn naar de Koloniën van Weldadigheid geweest in Frederiksoord. Ook de koloniën van Wilhelminaoord, Willemsoord en Veenhuizen liggen in Drenthe. Ommerschans ligt in Overijssel en Wortel en Merksplas in België. Frederiksoord is de eerste van deze landbouw koloniën. In 1818, na de Franse overheersing en onder Willem 1, gaat het niet goed met de Nederlanden. Er is veel armoede onder de bevolking. Mensen raken hun baan kwijt, er is geen werk meer. Generaal Johannes van den Bosch komt met een schip vanuit Nederlands Indië. Hij ziet de ellende en komt met een ambitieus plan. Hij koopt goedkope grond in Drenthe. Hij wil de armen in Nederland een bestaan bieden. Er worden gezinnen uitgezocht en die krijgen in de kolonie een huis, helemaal ingericht, een hectare grond om te bewerken voor landbouw. Er wordt ze discipline bijgebracht en de kinderen gaan naar school; heel uitzonderlijk in die tijd. Ze mogen pas de school verlaten als ze kunnen lezen, schrijven en rekenen. Jongens kunnen zelfs nog doorleren op de land- en tuinbouwschool. Er komt een soort ziekenfonds, 1 cent per maand. Wat er wat verbouwt moest geleverd worden aan de Kolonie en daar kregen ze dan weer geld voor om hun pachtschuld af te betalen. Niets voor niets. Er waren geen giften. Voldeed het gezin niet aan de afspraken, dan werd je uit je huis gezet en weggestuurd of verbannen naar een strafkolonie, b.v. Veenhuizen. We hebben het nieuwe museum bezocht. Alles ging met een tijdsslot, maar we hadden genoeg tijd om alles te zien. Na het museumbezoek lekker geluncht daar en toen een mooie wandeling gemaakt door het Sterrenbos. Een bos, landgoed, bij Frederiksoord en Wilhelminaoord. Frederik en Wilhelmina vinden wij wel een goede combinatie! 

                                       

De wandeling voerde je eerst door Frederiksoord met belangrijke plekken, zoals huisjes, de school, doktershuis, telgraafkantoor en daarna gingen we het bos in. Middenin het Sterrenbos is een open plek waarop 8 zandpaden uitkomen. In het midden een prachtige grote boom. Aan het einde van de wandeling hadden we wel een ijsje verdiend van ijssalon de Roze Big. Biologisch ijs; erg lekker.

Van Frederiksoord naar de camping kom je bij het dorp Darp. Daar is een prachtig gebied; het Holtingerveld met heide velden, schapen en twee hunebedden, de D53 en de D54. We hebben daar rondgelopen en genoten van de  mooie omgeving. De hei stond nog niet volledig in bloei. Wel wat laat volgens ons.

Morgen gaan we een wandeling maken op het Dwingelderveld. Eens kijken wat er allemaal te zien en te bewonderen is.

 

Dag 23, Springende pinken

Het ontbijt in de zon, daar begonnen we vandaag mee. Een goed begin van de dag maar dat wil natuurlijk niet alles zeggen en dat bleek een paar uur later wel. Flinke hoosbui en gerommel, toch maar een broek aan in plaats van een zomerjurk.

Vandaag even naar Hoogeveen geweest. Dat was niet zozeer een keuze van ons maar als je wilt koken en de koelkast is niet al te groot, dan moet je nog al eens iets bijvullen. Dus een supermarkt gevonden daar en we wilden alvast naar het bezoekerscentrum van het Dwingelder Veld. Een beetje informatie verzamelen voor een wandel- en fietstocht.

Onderweg naar Hoogeveen zagen we bij een weiland een bestelbusje staan met daarop de tekst Skydive. We vroegen ons al af wat daar zou gebeuren maar ook verder niet meer bij stilgestaan, tot dat we op de terugweg het busje weer zagen staan. In het weiland was een markeerplek aangebracht middels een vlag. Een man keek omhoog , links, rechts en nog maar weer eens kijken. Hij stond natuurlijk te wachten op Sky divers die moesten landen, bedachten wij. De lucht was inmiddels donkergrijs; er vielen al dikke druppels en toen zagen we opeens de eerste komen. Vlak over de bomen, in de buurt van de vlag. De man bleef omhoog kijken dus er moesten er nog meer komen. Even later, er stonden inmiddels een paar auto’s achter ons ook stil, zagen we de tweede en de derde hoog boven ons. De tweede landde nog redelijk in de buurt en de derde in een weiland met koeien aan de overkant van de sloot en de weg. De landing ging gelukkig goed. De koeien vonden het reuze interessant en keken naar wat er ging gebeuren. De koppen stonden allemaal dezelfde kant op. De parachutiste pakte haar mat en touwen bijeen en zocht een mogelijkheid om over de sloot te komen. De koeien zagen dat en besloten om met haar mee te wandelen. Zo was de optocht compleet. Het bleken geen koeien maar pinken; de uiers waren nog te klein dus ze zijn nog niet drachtig geweest. Ze sprongen en hupten met haar mee.  Prachtig om te zien. De parachutiste vond het ook geen probleem zo te zien. Ze werd een eind verder op, opgepikt door het busje.

Daarna nog even naar het bezoekerscentrum maar het werd ons al snel duidelijk dat we dat ook op de dag van de wandeling konden doen want de wandelroutes waren al duidelijk aangegeven met borden en kleuren.

Terug op de camping zagen we al dat we nieuwe buren hadden gekregen. Tot nu toe waren de plekken nog leeg; wel fijn hoor. Het zijn vaste bezoekers van de camping bleek even later. Ook de burgemeester eigent zich een speciale taak toe. Hij en zijn vrouw staan aan het begin van de camping en houden de boel goed in de gaten. Vandaar de naam: burgemeester. Geen sympathieke man, commentaar geven aan personen bij douches en w.c’s, een wandelingetje maken met handen op de rug, wie kan ik betrappen. Een echte westerling, zegt Freddy. Onze over buurmensen zijn een tikkeltje nieuwsgierig, nog mild uitgedrukt. Hun caravan staat dwars op het pad en als ze dan iets horen komen de beide hoofden heel snel even om het hoekje om maar niets te missen. Had de caravan nou gewoon recht gezet; beter voor de nekspieren, denk ik.

Morgen gaan we de Koloniën van Weldadigheid bezoeken; twee maanden geleden zijn ze toegevoegd aan de Werelderfgoed lijst.

 

Dag 22, Camping Berghoeve Ruinen

Het weer liet er vandaag geen gras over groeien. De voorspelde buien kwamen en hoe. Vannacht al behoorlijk wat geklater op het dak van de caravan. Wel prettig dat we gistermiddag al hadden besloten om het grondzeil op te ruimen en de luifel in te draaien. Alles was droog dus dan kan dat al maar vast gedaan zijn. Het duurde ook even voor we konden douchen. We zouden druipend over komen. Nu is dat op zich niet zo erg, tenminste als je al naakt bent maar dat zou teveel opzien baren op het Groningse platteland. Dus maar gewacht tot het droog was. Na het ontbijt de caravan er achter gehangen en op weg naar camping De Berghoeve, bij Ruinen in Drenthe. Het is maar 76 km., een uurtje. Onderweg hadden de ruitenwissers het zwaar. Een saai ritje helaas.

Wel droog bij aankomst en een zonnetje erbij. De toegangsweg was nog wel even een dingetje. Erg smal; als je het weet neem je een hele ruime bocht,  maar we moesten toch eerst weer achteruit en toen lukte het net. Voor hele brede caravans en campers heb je wel een timmermansoog nodig. De ontvangst was allerhartelijkst. De plaatsen prima, sanitair goed en heel rustig hier. De aanrij route naar de plek was ontzettend modderig. Ik dacht dat Freddy wel het spoor naast de meest diepe modderpoel zou nemen maar ja, de caravan zat al vast en met de auto lukte het niet om eruit te komen. 

Afgekoppeld en met de mover naar de plek. Dat ging wel goed gelukkig. Er is hier ook een trekker dus er was nog een optie. Tegelijk met ons kwamen er nog twee stellen aan, onze leeftijd. Het opzetten begon. Wij en nog een ander stel waren snel klaar; bij het derde stel had het nog wel wat voeten in de aarde. Zeer netjes en secuur werd alles neergezet, rechtgezet , strak getrokken en opgehangen. Manlief was de sturende kracht in het geheel. Tijdens onze lunch hadden we natuurlijk de tijd om eens goed te kijken. Er staan een paar tenten met jonge gezinnen en de meeste gasten zijn van onze leeftijd. Dit jaar is de drukte toch minder dan vorig jaar, vertelde de eigenaar. Wij denken ook dat toch veel mensen alsnog het buitenland hebben gekozen. De weersvoorspellingen waren natuurlijk niet zo rooskleurig voor Nederland.

Ruinen is een brinkdorp in de gemeente Wolden. Het nationaalpark Dwingelerveld ligt aan de rand van Ruinen. Er zijn hier veel wandel- en fietspaden. Ook lopen hier veel schapen om de heide te begrazen. We gaan het de komende dagen zien. We vertrekken hier weer a.s. vrijdag.

Oh ja, bezoekers moeten hier 3,50 euro betalen voor een bezoekje van een dag. Een uurtje bezoek is 1 euro. Wees welkom. Koffie en thee is bij ons gratis.

 

Dag 21, Rondje rond de camping

Wat een prachtige dag vandaag en op deze zonnige dag een mooie wandeling gemaakt vanaf de camping. De afstand van de wandeling is 6 km. maar wij wijken nog wel eens af, dit keer bewust want de beschrijving voldeed prima, en dat werd dus 9 km.

Rugzak mee met iets te eten en te drinken, wandelschoenen aan en dan lukt het wel. De omgeving hier is heel gevarieerd. Bos, landbouwgrond, natuurgebieden, kleine boerderijen, riviertjes, beetje kunst, dus erg afwisselend. 

Al eens gehoord van de uienvlieg? Wij niet. Op een bord naast een enorm uienveld werd uitgelegd hoe men de bestrijding van de uienvlieg op een biologische manier te lijf gaat; uienvliegen worden gevangen, geprepareerd zodat ze onvruchtbaar zijn, weer losgelaten in het uienveld; Dan gaan ze paren met de andere uienvliegen maar er komen natuurlijk geen jonkies. Dat proces blijft zich herhalen en op deze manier komen er geen bestrijdingsmiddelen aan te pas en sterft de uienvlieg uit. Prachtig.

Tijdens de wandeling verwijst een bord naar een berg, de Geselberg. Wij nieuwsgierig en dat pad ingeslagen. De Geselberg is een verhoging in het landschap, waar in de 16^e eeuw vrouwen en mannen werden terechtgesteld. Vrouwen werden vaak beschuldigd van hekserij. Men kon zich vrij kopen door 200 gulden te betalen aan het gerecht; voor die tijd een enorm bedrag. Lukte dat niet dan werd je eerst in het water gegooid, daarna gemarteld en dan verbrand. Gaf je iemand aan dan ontving je een baal turf. Er is een enorme gedenkplaat geplaatst met namen erop. 22 mannen en vrouwen vonden de dood op deze plek, op deze manier.

Verder gewandeld en in een prachtig stuk natuur stonden drie kunstwerken: een zwaan van steen , een bal op een paal en 4 raven met een gouden kroon op hun kop, elk op een hoge paal. Geen informatie over hoe en wat maar wel passend in het landschap. 

We passeerden het Weddehuizen kuuroord: “snuif hier de zuivere lucht op” en dat hebben we gedaan natuurlijk. Na nog weer een stuk gelopen te hebben kwamen we weer in het dorp Wedde. De drie R,s , wie heeft ze niet gebruikt bij de opvoeding van de kinderen, zie je een aantal keren terug in dit dorp; rust, ruimte en recreatie. Prachtig toch; de schildpad met op zijn rug de kerk, de molen en wat huizen is het toonbeeld van rust. Op deze zaterdag, we liepen verder het dorp door, is het inderdaad één en al

 stilte en rust. Bij de Gereformeerde kerk, uit de 13^e eeuw, de begraafplaats bezocht, ook erg rustig. De oudste graven stammen ook uit die tijd. Het zijn rechthoekige staande stenen van beton met nog een net te lezen inscriptie. Er is een speciaal deel afgezet voor een fam. De Koning. Het eerste graf dateert uit de beginperiode van de kerk en de laatste is van 2007. In veel gemeenten zouden de graven al geruimd zijn maar hier dus nog niet. Het ziet er wel wat haveloos uit. Erg jammer. Op een bankje bij de kerk even gezeten en toen het laatste stukje naar de camping gelopen. Een prachtig besluit van ons verblijf hier. De gemeente Westerwolde heeft ons verrast. Een goed keus geweest om hier een paar dagen te verblijven.

Morgen vertrekken we naar Ruinen in Drenthe. We hebben een camping gevonden met 30 plaatsen, weer een SVR camping. Het ligt in de buurt van het Nationaal Park Dwingelderveld.

Dag 20, Ter Apel

Het zou een hele regenachtige dag worden maar dat viel toch reuze mee. Er waren wel een paar stevige buien vanmorgen maar het klaarde daarna snel op en werd het toch een aangename dag.

We zijn naar Ter Apel geweest. Het grootste dorp van de gemeente Westerwolde. Bij de plaatselijke bakker een kop koffie met een broodje gegeten en daarna het voormalig Kruisheren Klooster bezocht.; het enige nog bestaande middeleeuwse plattelandsklooster van Nederland; prachtig gelegen in een groot bos. Het behoort tot de top 100 monumenten van Unesco. 

                                       

Het is prachtig gerestaureerd en er zijn tentoonstellingen. De binnentuin van het klooster ziet er goed uit en er staan zo’n 200 verschillende planten en soorten. Ook werd er bier gebrouwen in de bierkelder die je kunt bezoeken. Dit proces wordt nu uitbesteed maar men wil dat toch weer terug gaan brengen naar het klooster. De kruisheren zorgden voor arme en zieke mensen, voorzag in eigen onderhoud en behandelde de natuur met respect. Er valt in deze tijd nog wel het één en ander te leren van de manier waarop men met de aarde omging. Het was een mooie middag.

Op de terugweg moesten we nog boodschappen doen in Vlagtwedde. Daar is een grote supermarkt en op vrijdagmiddag van 13.00 uur tot 18.00 uur is er markt. We hadden zin in verse vis. Citaat van internet: Er staan verschillende kramen met een diversiteit aan producten. Zodra je de eerste stap op deze weekmarkt zet, voelt het als thuiskomen. Einde citaat. Dat belooft wat, zeiden we tegen elkaar. Na vragen en zoeken, eindelijk de markt gevonden, dichtbij de kerk. Het plein heeft een flinke afmeting, daar zouden heel wat kramen kunnen staan, ook in deze coronatijd. Welgeteld 4 kramen: vis, noten, worst en kaas. Het voelde als, ja, wat moet je er van maken. De haring was lekker en er was verse vis, sliptongen. De rest maar in de supermarkt gehaald.

Tijdens de rit naar Ter Apel passeer je een paar kleine dorpen en de huizen in die dorpen zien er veelal wat armoedig en slecht onderhouden uit, behalve de grote boerderijen dan. Het lijkt alsof de levensstandaard niet zo hoog is. We kunnen ons vergissen natuurlijk maar wij vinden het een heel verschil met dorpen in de Achterhoek.

Op de camping is het nog steeds rustig. Onze campingbaas noemen we Urbanus. Hij lacht veel, lijkt op Urbanus en de klank van zijn stem ook. Volgens ons woont hij alleen; we hebben er nog geen partner of kinderen gezien. Wel zijn honden natuurlijk en veel kleinvee. We blijven tot zondag en kijken dan wel weer wat de volgende stop wordt.

Dag 19, Wedde en Bourtange

Wat een prachtige en zonnige dag vandaag. Het begon vanmorgen al met de zon en nu, ongeveer 18.00 uur, schijnt ze nog steeds. Er zijn weer twee caravans weg op de camping. De pipo wagen die hier ook staat is bewoond. Gisteren hadden we nog geen teken van leven gezien, maar vandaag of beter gezegd, een paar minuten geleden, kwam er een mevrouw uit en even later ook een tiener.

Vandaag een dagje Wedde en Bourtange gedaan. In Wedde staat een burcht, Huis te Wedde. In deze burcht werd door Willem van Oranje de basis gelegd voor de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden met de voorbereiding van de Slag bij Heiligerlee; de eerste grote slag aan het begin van de tachtigjarige Oorlog. Vast wel geleerd op de lagere School. De burcht is gerestaureerd en te bezoeken. Het is nu veelal gericht op kinderexcursies en activiteiten.

Daarna naar Vesting Bourtange. Ooit gebouwd om de Groningers tegen de Spanjaarden te beschermen. Het stadje heeft drie toegangsbruggen . De hoge vestingwallen hebben op 5 hoeken een bastion, zodat de vijanden al van verre werden gezien. Het stadje wordt omgeven door moeras en dat maakte een verovering natuurlijk lastig. Het is ook niet veroverd destijds. Het moeras is nu een mooi natuurgebied. Er zijn een aantal musea te bezoeken en natuurlijk de nodige, wel leuke winkeltjes.  Alles is prachtig gerestaureerd, het straatwerk is schitterend en de rondom wandeling over de vestingmuren geeft een prachtig zicht op het stadje en de omgeving. Bourtange is het verst gelegen, oostelijke stadje van Nederland.

Ook fijn dat er gezellige terrassen zijn. We hebben heerlijk geluncht; niet op het plein maar in de tuin van een restaurant; rustig en onder een parasol. De lunch was zo overdadig , dat we nu niet zo heel veel meer nodig hebben. Het was wel druk in Bourtange maar niet te druk.

Wat ons opviel vandaag, zijn de grote boerderijen met de prachtige hoge en statige voorzijden. De rest staat erachter; we denken de deel en nog meer ruimtes waarschijnlijk. Ook zijn er schuren bij maar het geheel geeft een voornaam en deftig aanzicht.

Op de camping is het nu heel rustig. Met drie douches, drie toiletten, drie wasbakken en 3 afwasplekken, zijn de voorzieningen voldoende. Alles was weer keurig schoongemaakt.

Morgen maar eens kijken wat het weer doet en daar onze plannen maar op aanpassen want regen wordt het sowieso.

 

Dag 18, Wedde Camping Mooi Westerwolde

Wat een rust ervaren we op deze camping. Het was prima op de vorige, maar nu we hier zijn is de rust geweldig. Met 11 plekken en maar 8 bezet , is dit toch wel prettig. Het plaatsje Wedde is een klein dorp, 1200 inwoners en het hoort bij de gemeente Westerwolde. Het is een prachtig gebied in het zuidoosten van Groningen. Vele oude stadjes en bijzondere natuur kom je hier tegen. Ik citeer het boekje over Westerwolde dat we kregen van de campingeigenaar. Er liggen hier tal van routeboekjes in het gebouw bij de camping. We gaan ons daar morgen maar eens in verdiepen.

De reis hier naar toe verliep voorspoedig; 215 km, via de Afsluitdijk. Wat een project moet dat in 1923 geweest zijn. Al die sluizen en dammen, wat een imposant gezicht. Er wordt op dit moment hard gewerkt om de dijk van een nieuwe toplaag te voorzien en er is de Vismigratierivier dwars door de Afsluitdijk, om de Waddenzee en het IJsselmeer et elkaar te verbinden. Men hoopt dat veel vis de rivier gaat gebruiken en dat is weer goed voor het ecosysteem. 215 km. is best veel voor ons dus we namen een tussenstop om even te lunchen.

De camping heeft prima plekken. Sanitair is heel schoon en voldoende. Er hangt een bordje aan het hek met een waarschuwing om niet te dicht bij het hek te komen en de honden met rust te laten. De eigenaar heeft twee Russische Berenhonden: de Kaukasische herder. Gevaarlijk voor vreemden. Ze beschermen hun baas en de familie maar vreemden zijn niet veilig. Ze zijn bedoeld als waakhonden en dat zit zo sterk in het karakter dat je als baas er geen allemansvriend van kunt maken. Ze blaffen niet en dat is zo vreemd; ze vallen gelijk aan. Ik zou hier niet met kinderen gaan kamperen, lijkt me doodeng als ouder. Wel een mooi beest trouwens. Freddy is nog wel van het vriendjes maken met vreemde honden maar dat raadde de baas hem toch ten stelligste af. Volgens mij maakte dat wel indruk, gelukkig!

We zijn inmiddels wel een geolied team wat betreft het neerleggen van het grondzeil, luifel uit, stoelen en tafel neerzetten, stroom eraan, klaar. Met 15 minuten is het klaar. Echt gecheckt vandaag!

Hoelang we hier blijven weten we niet. Vandaag verder niets gedaan, lekker in de zon gezeten, de andere campinggasten gezien. Naast ons staat een vrouw van onze leeftijd, schat ik zo. Alleen met een caravan. Wel stoer hoor. Dat zou ik denk ik nooit doen. Lijkt me een hele onderneming.

Het ruikt goed buiten,  dus we gaan zo eten. Biefstuk, champions, gebakken aardappelen; en dat allemaal op één bakplaat; heerlijk en natuurlijk sla erbij, met een sausje.

 

Dag 17, Schoorlse duinen

De zon redde het vandaag niet van de wolken. Pas aan het eind van de middag, toen we terug kwamen op de camping, liet ze zich zien. Het waren nog een paar lekkere uurtjes met een boek en een glaasje.

Het was een koude nacht. De dauwdruppels hingen aan de luifel vanmorgen. Het gras kleddernat. Vandaag een fietstocht gepland en ook gedaan. Eerst naar Schoorl en dan de duinen door en weer terug via het plaatsje Groet en Schoorldam. Zonnebrand op armen, nek en gezicht, maar dat bleek achteraf niet nodig. Freddy in korte broek, fleece in de fietstas; ik met lange broek, vest en fleece, verschil moet er zijn, op weg. Aan de fiets begin ik toch wel redelijk te wennen maar vandaag was het wel weer een dingetje. Dat had niet met de fiets te maken maar met de kou. Mijn handen waren te koud om de knopjes en de rem adequaat te bedienen. Handschoenen liggen thuis in de winteropslag. Bij een volgende vakantie in Nederland toch maar meenemen! De route is ongeveer 30 km. Na zo’n 10 km. moest ik stoppen en eerst een kop warme thee drinken. De vingers staken door , werden weer warm en toen ging de rest ook goed. Ik had mijn vest en fleece de hele weg aan gehad, dus daar lag het niet aan.

Het is een prachtige route. Veel bos, duinen, mooie plekjes om even te stoppen en een duin op te lopen of even naar het strand. De duinroos en de duindistel zijn prachtig. De dennenbomen die we zagen in de bossen voor de duinen, zijn uit Corsica gehaald. Deze bomen houden het stuifzand van de Schoorls duinen, het beste vast.  De fietspaden zijn goed. Het is wel jammer dat het zo druk is overal. Je moet goed uitkijken bij het oversteken of afslaan.

In Schoorl is het grote Klimduin. Prachtig! Zo’n 30 jaar geleden vlogen wij het Duin ook nog op met de jongens. Dat is nu wel verleden tijd en houden we ons maar aan wat beter begaanbare duinen.

In het plaatsje Schoorl staat een prachtig oud kerkje uit 1600. Ook de Jeruzalem gangers worden daar geëerd met een kunstwerk, evenals Jan van Scorel. Hij was een groot kunstenaar in Schoorl.

Wat ons hier wel opvalt, is dat mensen elkaar niet groeten onderweg. Wij zeggen toch meestal wel dag of hallo maar ook als je het zegt, is er bijna niemand die je terug groet. Zelfs het plaatsje Groet doet zijn naam geen eer aan. In Groet staat een zeer bijzonder huis; modern en gemaakt van geglazuurde plak strips, in de kleuren blauw, groen en geel. De eigenaar stond toevallig buiten en nieuwsgierig als wij zijn, toch maar even vragen waarom het met dit materiaal was gebouwd. De bedoeling was dat het weg zou vallen tegen de lucht, het moest niet opvallen. Dat dat niet was gelukt, gaf hij volmondig toe.

Morgen weer verder, via de Afsluitdijk naar Groningen. We hebben nog geen camping maar dat moet goed komen , denken we. Eerst even lekker eten.

Dag 16, Bergen

Na onze douche vanmorgen werden we bij terugkomst bij onze caravan al verrast met gezang. De zevensprong klonk uit vele kinderkeeltjes. Het animatieteam was al volop bezig. Het verbaasde mij wel dat er toch al zoveel kinderen meededen want zo vroeg was het hier gisteravond niet kindvrij. Het is vakantie, dat wel, maar toch! Van alle leeftijden lopen ze hier rond en ze vinden elkaar altijd op het speelveld hiervoor. Er wordt gevoetbald en we hoorden de term: corona tikkertje; de tikker heeft corona en moet de corona doorgeven enz. Elk nadeel levert ook weer inspiratie op.

Vanmorgen moesten we eerst de koelkast aanvullen. De melk was bijna op dus op naar de supermarkt. Tegelijk met ons kwam een vader met zijn twee zoontjes binnen: één in de buggy en de ander lopend ernaast. Papa had een briefje met boodschappen en de oudste zoon had ook een briefje in zijn hand. Papa las wat er op zijn briefje stond hardop: broodjes, appels, bananen, melk enz. Zijn zoontje ook: chips, pizza, ranja, snoep; “en ook ijs”, zei Freddy. Hij beaamde het volmondig, met een grote glimlach. Het was prachtig om te zien. Ik denk dat zijn briefje nog wordt bewaard voor een volgende keer. Papa gaf duidelijk aan dat het toch iets anders moest worden vandaag. Het mannetje vond het prima.

Vandaag naar Bergen en Bergen aan Zee geweest. Bergen is een kunstenaarsdorp dat veel schilders, schrijvers en architecten aantrekt. Er is een Villapark waar veel kunstenaars zijn neergestreken. Bij de makelaar in het dorp zagen we astronomische bedragen die gevraagd worden voor een huis. Tussen de 1 en 2 miljoen. Ja, wel mooi gesitueerd, dat zeker. In de maand augustus worden er elke donderdag en vrijdag kunstmarkten georganiseerd rondom de ruïnes van de plaatselijke kerk. 

Het is een prachtig plekje in het dorp. Veel leuke winkels, galerieën en natuurlijk een enorme hoeveelheid restaurants met grote terrassen. We hebben er rustig doorheen gewandeld en de zon scheen heerlijk. Daarna naar Bergen aan Zee. Het strand was goed bezet. Toch nog wel behoorlijk wat Duitse auto’s zo her en der en als je een groepje mensen in bikini/badpak zag, wist je dat het Duitsers waren. Een beetje bruin hoort erbij, nu is de zon er. Je gaat naar de Noordzee, dus zonnen, ook al vriest je grote teen eraf. Brrr! Een ijsje ging er wel in. Het was goed zitten met een ijsje, op een trapje en je broek en shirt aan. In de verre verte op zee, een windmolenpark. Het stoort niet en ze moeten toch ergens staan. Dus dan maar daar, zeiden wij tegen elkaar.

In deze buurt, de camping ligt maar 15 km van Bergen aan Zee af, voert landbouw de boventoon. Velden met vooral witte en rode kool zie je veel. Ook bloemkool en aardappelen worden verbouwd. Het Wi-Fi wachtwoord van de camping is trouwens bloemkool!

 

Dag 15, Warmenhuizen Camping Koibrie

Door de regen van vanmorgen gingen we pas tegen 12 uur op weg naar camping de Kolibrie in Warmenhuizen. Het was gekkenwerk om in de regen wat te doen. De poten moesten nog ingedraaid en de caravan er achter gehaakt. Toch maar wachten op een beetje droog weer. Het was druk op de weg. Veel caravans en campers en zondag verkeer. We moesten zo’n 150 km. vandaag. Om kwart voor 2 waren we op de camping. Het is een grote SRV camping, 100 plekken. Veel gezinnen met jonge kinderen. We hadden al meer telefoontjes gepleegd gisteren maar alle kleine campings zaten helaas vol hier in de buurt.

Waarom noem je je camping de Kolibrie; ze komen niet voor in Nederland dus we gaan ze niet zien. De kolibrie is wel het symbool van energie en continuïteit. Misschien zegt dat iets over de eigenaren. De camping bestaat dit jaar al 25 jaar . We kregen als welkomstgeschenk een flesje witte wijn. Erg leuk.

De camping ziet er mooi uit hier. Het vervelende is dat er met douchemunten wordt gewerkt. Ik denk dat veel mensen wel weten dat je zuinig moet omspringen met water dus verhoog de campingprijs iets en laat de munten achterwege. Op de camping wordt al het afval gescheiden. Dat is een grote plus. Op de vorige drie campings kon alles in de grijze container gegooid worden. Ook is er biologische groente te koop hier. Ze prijzen de winkels in het dorp aan wat een prima iets is . Ook kun je hier elektrische fietsen huren; 20 euro per dag. Als je ze huurt mag je ’s morgens om 6 uur wel op de fiets zitten, zegt Freddy, wil je de kosten eruit halen. Auto’s mogen niet bij de caravan staan; zelfs niet om je boodschappen uit te laden. Geen plastic onder het grondzeil; in het grondzeil moeten dan ook nog gaatjes zitten zodat de grasmat niet verstikt. Zo zijn er hier tal van regels om alles ordentelijk te laten verlopen. Willen jullie bij ons op bezoek komen, dan kost dat 1 euro per uur. Blijven jullie de hele dag, dan is dat 2,50 euro. Kom gerust aan, gezellig. We kregen al wel bezoek van een meeuw maar er lagen geen etensresten dus een tegenvaller voor deze bezoeker.

Vanmiddag was het natuurlijk F 1 kijken en dan blijft er niet zoveel tijd over om nog veel te ondernemen. We gaan morgen wel eens rondkijken. De plek hebben we tot woensdagmiddag 12 uur. Daarna zitten ze hier weer vol. Fijn als ze zoA’n goed seizoen draaien