Dag 20, Ter Apel

Het zou een hele regenachtige dag worden maar dat viel toch reuze mee. Er waren wel een paar stevige buien vanmorgen maar het klaarde daarna snel op en werd het toch een aangename dag.

We zijn naar Ter Apel geweest. Het grootste dorp van de gemeente Westerwolde. Bij de plaatselijke bakker een kop koffie met een broodje gegeten en daarna het voormalig Kruisheren Klooster bezocht.; het enige nog bestaande middeleeuwse plattelandsklooster van Nederland; prachtig gelegen in een groot bos. Het behoort tot de top 100 monumenten van Unesco. 

                                       

Het is prachtig gerestaureerd en er zijn tentoonstellingen. De binnentuin van het klooster ziet er goed uit en er staan zo’n 200 verschillende planten en soorten. Ook werd er bier gebrouwen in de bierkelder die je kunt bezoeken. Dit proces wordt nu uitbesteed maar men wil dat toch weer terug gaan brengen naar het klooster. De kruisheren zorgden voor arme en zieke mensen, voorzag in eigen onderhoud en behandelde de natuur met respect. Er valt in deze tijd nog wel het één en ander te leren van de manier waarop men met de aarde omging. Het was een mooie middag.

Op de terugweg moesten we nog boodschappen doen in Vlagtwedde. Daar is een grote supermarkt en op vrijdagmiddag van 13.00 uur tot 18.00 uur is er markt. We hadden zin in verse vis. Citaat van internet: Er staan verschillende kramen met een diversiteit aan producten. Zodra je de eerste stap op deze weekmarkt zet, voelt het als thuiskomen. Einde citaat. Dat belooft wat, zeiden we tegen elkaar. Na vragen en zoeken, eindelijk de markt gevonden, dichtbij de kerk. Het plein heeft een flinke afmeting, daar zouden heel wat kramen kunnen staan, ook in deze coronatijd. Welgeteld 4 kramen: vis, noten, worst en kaas. Het voelde als, ja, wat moet je er van maken. De haring was lekker en er was verse vis, sliptongen. De rest maar in de supermarkt gehaald.

Tijdens de rit naar Ter Apel passeer je een paar kleine dorpen en de huizen in die dorpen zien er veelal wat armoedig en slecht onderhouden uit, behalve de grote boerderijen dan. Het lijkt alsof de levensstandaard niet zo hoog is. We kunnen ons vergissen natuurlijk maar wij vinden het een heel verschil met dorpen in de Achterhoek.

Op de camping is het nog steeds rustig. Onze campingbaas noemen we Urbanus. Hij lacht veel, lijkt op Urbanus en de klank van zijn stem ook. Volgens ons woont hij alleen; we hebben er nog geen partner of kinderen gezien. Wel zijn honden natuurlijk en veel kleinvee. We blijven tot zondag en kijken dan wel weer wat de volgende stop wordt.