Het ontbijt in de zon, daar begonnen we vandaag mee. Een
goed begin van de dag maar dat wil natuurlijk niet alles zeggen en dat bleek
een paar uur later wel. Flinke hoosbui en gerommel, toch maar een broek aan in
plaats van een zomerjurk.
Vandaag even naar Hoogeveen geweest. Dat was niet zozeer een
keuze van ons maar als je wilt koken en de koelkast is niet al te groot, dan
moet je nog al eens iets bijvullen. Dus een supermarkt gevonden daar en we
wilden alvast naar het bezoekerscentrum van het Dwingelder Veld. Een beetje
informatie verzamelen voor een wandel- en fietstocht.
Onderweg naar Hoogeveen zagen we bij een weiland een bestelbusje staan met daarop de tekst Skydive. We vroegen ons al af wat daar zou gebeuren maar ook verder niet meer bij stilgestaan, tot dat we op de terugweg het busje weer zagen staan. In het weiland was een markeerplek aangebracht middels een vlag. Een man keek omhoog , links, rechts en nog maar weer eens kijken. Hij stond natuurlijk te wachten op Sky divers die moesten landen, bedachten wij. De lucht was inmiddels donkergrijs; er vielen al dikke druppels en toen zagen we opeens de eerste komen. Vlak over de bomen, in de buurt van de vlag. De man bleef omhoog kijken dus er moesten er nog meer komen. Even later, er stonden inmiddels een paar auto’s achter ons ook stil, zagen we de tweede en de derde hoog boven ons. De tweede landde nog redelijk in de buurt en de derde in een weiland met koeien aan de overkant van de sloot en de weg. De landing ging gelukkig goed. De koeien vonden het reuze interessant en keken naar wat er ging gebeuren. De koppen stonden allemaal dezelfde kant op. De parachutiste pakte haar mat en touwen bijeen en zocht een mogelijkheid om over de sloot te komen. De koeien zagen dat en besloten om met haar mee te wandelen. Zo was de optocht compleet. Het bleken geen koeien maar pinken; de uiers waren nog te klein dus ze zijn nog niet drachtig geweest. Ze sprongen en hupten met haar mee. Prachtig om te zien. De parachutiste vond het ook geen probleem zo te zien. Ze werd een eind verder op, opgepikt door het busje.
Daarna nog even naar het bezoekerscentrum maar het werd ons al snel duidelijk dat we dat ook op de dag van de wandeling konden doen want de wandelroutes waren al duidelijk aangegeven met borden en kleuren.
Terug op de camping zagen we al dat we nieuwe buren hadden gekregen. Tot nu toe waren de plekken nog leeg; wel fijn hoor. Het zijn vaste bezoekers van de camping bleek even later. Ook de burgemeester eigent zich een speciale taak toe. Hij en zijn vrouw staan aan het begin van de camping en houden de boel goed in de gaten. Vandaar de naam: burgemeester. Geen sympathieke man, commentaar geven aan personen bij douches en w.c’s, een wandelingetje maken met handen op de rug, wie kan ik betrappen. Een echte westerling, zegt Freddy. Onze over buurmensen zijn een tikkeltje nieuwsgierig, nog mild uitgedrukt. Hun caravan staat dwars op het pad en als ze dan iets horen komen de beide hoofden heel snel even om het hoekje om maar niets te missen. Had de caravan nou gewoon recht gezet; beter voor de nekspieren, denk ik.
Morgen gaan we de Koloniën van Weldadigheid bezoeken; twee
maanden geleden zijn ze toegevoegd aan de Werelderfgoed lijst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten