Dag 5, Wandeling rond de Pieterberg

Vandaag hebben we een grensoverschrijdende wandeling gemaakt, en wel in twee opzichten. Freddy heeft sinds lange tijd weer een afstand gelopen van meer dan 10 km. en we hebben tijdens de wandeling, de grens met België overgestoken en later nog een keer terug natuurlijk. Het was een wandeling op de St Pietersberg, bij Maastricht. 

 

Het beginpunt van de wandeling kwam ons nog bekend voor van het Pieter pad, dat we jaren geleden hebben gelopen. We begonnen aan de voet van de berg, eerst een stuk naar boven daarna om de kalksteengroeve heen. Hier broedt nog de oehoe. 

 

We hebben dit prachtige dier niet gezien. Volgens Freddy broedt het andere paartje, er zijn er nog maar twee in Nederland, in de Winterswijkse steengroeve. We konden twee routes lopen; 4,5 km en 10,5 km. Afgelopen dinsdag hadden we al 6,6 gelopen, zonder klachten achteraf, dus Freddy durfde de 10,5 km wel aan. Ik denk dat hij de volgende keer toch weer voor iets korter gaat, gezien zijn gezicht op het laatst. Toch veel last van de rug en de teen. Morgen een rustig dagje qua lopen in ieder geval. 

 

Het weer was prachtig, mooie wandeling, veel bos, veel vlinders en bloemen en veel hoogteverschil. In het bos zagen we veel Dolines: flinke verzakkingen die door het water dat door de mergelbodem stroomt en de kalk die het water opzuigt, ontstaan. We liepen ook nog een flink stuk langs de maas. 

 

Weer veel troep aan de kant en in bomen. Op een gegeven moment zagen we de Belgische vlag, dus we wisten dat we de grens over waren. We kwamen door een heel klein dorp, één straat, Petit Lanaye Visé. De huizen staan met de achterkant tegen de mergelwand en de voorkant ligt aan de straat. De oplossing om toch een tuin te hebben: pak aan de overkant een stuk gras, zet er bloemen , planten en tuinmeubilair neer en je hebt je eigen tuin gecreëerd. De tuinen zagen er prachtig uit, gras goed gemaaid, afscheiding ertussen, erg gezellig. Dit gebeurt vast met instemming van de gemeente. We zagen ook de enorme fabriek van de ENCI liggen aan de Maas. De Eerste Nederlandse Cement Industrie fabriek; helaas in 2020 gesloten , na 94 jaar. De mergelwinning stopte en daarmee was ook de grondstof voor cement niet meer voorradig. In Rotterdam en IJmuiden wordt nog wel cement gemaakt. Natuurmonumenten heeft de St Pietersberg en de Mergelgroeve overgenomen. Het wordt omgevormd naar natuurgebied. Voor het enorme fabriekscomplex worden plannen gemaakt maar die zijn nog niet gerealiseerd.

 

We hadden een goed gevulde rugzak mee: drinken , broodjes, wat fruit. Ook de verrekijker en het fototoestel gingen mee en natuurlijk wandelschoenen aan en petten op.

 

 

Veel mensen gingen voor de korte route dus was het lekker rustig op de lange route. Limburg heeft een prachtig landschap; je waant je af en toe in het buitenland. Er mogen nog wel wat bankjes bijkomen zo her en der. Een paar voldoen niet meer; een beetje fors persoon zakt erdoor. Een wild konijn zat op het pad en de buizerd en andere vogels hebben genoeg plekken om eten te vinden. Er wordt ook niet of weinig gemaaid zodat de natuur haar gang kan gaan op de akkers en weiden waar je langs loopt.

Een mooie dag en nu eten en de benen hoog.