Volgens Freddy vliegen de dagen voorbij. Ik heb dat niet zo. Vind dat het gewoon voorbij gaat met van alles willen doen en moeten doen, zoals zweetshirtjes en sokken wassen als we een flinke wandeling achter de rug hebben. De taken die gedaan moeten worden zijn toch wel een beetje verdeeld. Ieder z’n ding. Dat bouw je zo op in de loop van de kampeer jaren. Ook wel handig, we maken er geen woorden aan vuil.
Er is wel een redelijk verloop op de camping en de plekken zijn lang niet bezet. We zagen dat er nog wel 8 van de 33 plekken vrij zijn. Hadden we niet verwacht.
Vandaag een dag naar Maastricht geweest. We vonden snel een parkeerplaats en na een kwartier lopen waren we in het centrum. Eerst een kop koffie en daarna naar de VVV. Met een stadswandeling boekje in de hand, Maastricht verkennen.
Het was een prachtige route , veel door kleine straatjes en langs mooie monumentale gebouwen. Alles was goed onderhouden. Natuurlijk ontbreekt de St Servaaskerk en het Vrijthof niet in de wandeling. André Rieu was er niet . Voor ons een gelukje, voor velen een geval van pech. Het plein bij de O.L.V kerk is veel kleiner maar ook gezelliger.
Het Vrijthof is zo kaal en er ligt geen mooi straatwerk maar een lelijke asfalt laag. Jammer van zo’n groot plein. Halverwege de wandeling lekker gegeten op een gezellig terrasje. Freddy had zoervleisch, een Limburgse delicatesse met dikke frieten en appelmoes besteld. Ik heb het bij een gerookte zalmsalade gehouden. Zoervleisch is gemaakt van paardenvlees en dat zorgt er niet voor dat het water me in de mond gaat lopen. Het heeft Freddy heerlijk gesmaakt. Toen de dame het menu opnam en vroeg wat we wilden drinken, zei mijn vriendje: karnemelk.
Ze keek een beetje lacherig en zei, wat? Ik denk niet dat we dat hebben! Dat klopte ook, dus het werden twee vruchten mixdrankjes, met bosbes , munt, citroen en sinaasappel; ook lekker.
Als je op een terras zit en het is gezellig druk, dan valt er wel wat te kijken. Te genieten vooral. Er komt van alles voorbij. Wat wel echt opviel was een jong gezin: pa, knal oranje haar, ma blauw paars haar en hun zoontje van ongeveer drie nog zwarte krullen. Wanneer vraagt hij om een kleurtje, dacht ik meteen. Zou wel stoer zijn!
We hadden wel weer een mondkapje op als het ergens druk was. En we zijn echt niet de enige. Het valt ons op dat meer mensen het weer doen. Verstandig ! Als je al die berichten hoort stemt dat niet vrolijk.
Het Limburgs vind ik een zangerige taal. Het klinkt mooi als het in een vlot tempo gesproken wordt. Ik begin het zeurderig te vinden als de traagheid in het spreektempo sluipt. Krijg de kriebels ervan.
Toch nog weer ruim 6 km. gelopen vandaag. Je wandelt er wat af in zo’n mooie stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten