Het oudere echtpaar met de kleine tent van gisteren, hebben we vanmorgen al niet meer gezien. We waren toch niet laat met opstaan maar zij waren kennelijk al heel vroeg al uit de veren. Ben eigenlijk best nieuwsgierig wat hun vakantieplannen zijn. Blijf het bijzonder vinden.
Na een heerlijke douche en ons ontbijt op weg naar nationaal
Park de Maasduinen Dit is een bos-en
heidegebied, met vennen en meren, en het ligt tussen de Maas en de Duitse
grens. De westenwind nam na de laatste ijstijd, veel zand mee en zette het af
op de oevers van de maas.
Hierdoor ontstonden zandruggen en boogduinen. Er gebeurde van alles met dit gebied maar pas in de loop van de 20ste eeuw kwam er steeds meer aandacht voor de geologie en de natuurwaarden van dit stuk nederland en sinds 1996 vormt het hele gebied tezamen het nationaal Park de Maasduinen.
Volgens de vele informatieborden zijn er veel vogelsoorten, vlinders en bloemen te zien. Vlinders en bloemen hebben we veel gezien maar de vogels waren gevlogen. Een Vlaamse Gaai, een duif en een paar kleine vogels was de zeer schamele opbrengst tijdens onze wandeling van 9,5 km. Op het informatiebord, aan het begin van veel wandelmogelijkheden, zagen we deze route rond het Reindersmeer, onderdeel van het park.
Het meer is ontstaan door zandwinning in de jaren 60.De wandeling is 8 km. lang. Bij ons duurde die 9,5 km. Het feit wil dat we ergens de route zijn kwijtgeraakt. We moesten steeds de paaltjes met de rode rand volgen. Dat lukte prima totdat we toch ergens iets hebben gemist. Dat komt waarschijnlijk door de hoge begroeiing langs de paden. Op een gegeven moment zagen we het meer al een tijdje niet meer en ook geen rode paaltjes meer.
En ook geen andere bezoekers meer. Met behulp van onze loop app Runkeeper, zagen we dat we steeds verder afdwaalde van het goede pad. Eerst maar eens een stuk teruggelopen en op een gegeven moment konden we de route weer oppakken. Tegenwoordig met alle hulpmiddelen, lukt het toch vrij snel om te weten te komen waar je bent en hoe je de weg moet vervolgen. En vroeger geen padvinder geweest. Ook dat had kunnen helpen natuurlijk.
Het is een geweldig mooi gebied. Er is een bezoekerscentrum
en een eetgelegenheid. Voor kinderen een prachtig speelbos en zo her en der op
de route strandjes en voldoende banken en picknick tafels. Staatsbosbeheer en
de stichting het Limburgs Landschap zijn de grote drijfveren achter dit mooie
natuurgebied.
Wij hadden Griekse yoghurtjes, bananen en ontbijtkoek bij
ons en natuurlijk genoeg water. We hebben genoten van de rust en de mooie
vergezichten en doorkijkjes.
Vanmorgen, tegelijk met mij, ging de buurman ook douchen. Een wat kromme, oude man. Hij loopt wat moeilijk. Zijn vrouw stapt nog kwiek door het leven. Er zijn twee douches naast elkaar. Het duurde al even voordat de kraan aanging. Allerlei kreun, steungeluiden waren te horen. Het is ook niet niks om alleen een haakje voor de handdoek en een plankje te hebben. Zitten lukt niet, want op dat ene plankje staat de toilettas en ligt er iets van kleding. Ik was al klaar toen de douche bij hem aan ging. Freddy kwam ondertussen om naar de wc te gaan en ik heb toch maar even gevraagd of hij het in de gaten wilde houden. Een poosje later kwam Freddy terug. De buurman had de douche verlaten en was schoon en wel weer bij zijn caravan. Een beetje sociale controle is soms wel goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten